De 7 Mindfulness Factoren: Niet-Oordelen

“Jij bent toch mindfulness trainer? Dus jij oordeelt nooit?” … oh boy, ik hoor dat zo vaak. Ik krijg daar inmiddels toch wel een beetje het stoom van uit mijn oren. Dan heb je dus gewoon écht niet begrepen waar mindfulness over gaat. En ja, daar heb ik dus een oordeel over.

Mindfulness gaat er niet over dat oordelen slecht is of niet meer mag. Het legt je alleen uit dat we te vaak en onwillekeurig oordelen. Onbewust in oordelen vastzitten. En dat oordelen ons uit het huidige moment haalt. Omdat het altijd te maken heeft met een ervaring uit het verleden of een angst of vrees voor de toekomst. Het gaat er om dat je je bewust wordt van je oordelen. Je oordelen soms even opschort. En dan misschien alsnog oordeelt, maar dan doe je het in elk geval bewust. En hoe meer je je er van bewust wordt, hoe meer je zult merken dat veel oordelen op niets zijn gebaseerd of niet nodig zijn.

Ik zat laatst bij een concert in een kerk en ik weet niet of het door de galm in de kerk kwam maar soms werd ik gek van het geluid. Verder was het leuk en mooi en vond ik het vooral superleuk om te zien hoe mijn dochter ervan genoot. Het is heel makkelijk voor mij om dan de kerk uit te lopen na afloop en dan alleen maar in die oordelen te zitten; zo, die was niet om aan te horen zeg. En die zanger, had die nou écht geen kolbertje in zijn kast hangen wat wél paste? Het is goed om dat oordeel op te voelen borrelen en dan bewust te besluiten wat je ermee doet. Ik heb het ingeslikt, omdat ik snapte dat het niets toevoegde aan de situatie en op zeker het plezier van mijn dochter en vader in die avond had verpest.

Een dag later moest ik naar het pannenkoekfeest in de klas van mijn jongste. De pakes en beppes van de kinderen mochten 1,5 uur in de klas aanwezig zijn voor een spelletjes-ochtend en daarna samen pannenkoeken eten. Ik moest pannenkoeken bakken en mijn vader ging mee voor de spelletjesochtend met zijn kleindochter. Er was op het moment van binnenkomst weinig structuur. Ik zag mijn vader met zijn ziel onder zijn arm lopen tussen alle Friezen die hij niet verstond. Ik dacht, de juf zal zo wel beginnen met de ochtend te ‘openen’. Maar dat gebeurde niet. Het werd zo mogelijk nog chaotischer en terwijl ik mijn best deed om alle kleuterhanden niet aan mijn bakplaat te laten branden zag ik mijn vader met de minuut ongelukkiger worden. Na 1,5 uur werd mijn vader verlost uit zijn lijden en kon hij naar huis. De directeur kwam naar mij toe; “nou, super bedankt voor het helpen, maar ik moet er nu van door!” Ik keek om mij heen en zag één grote suiker, stroop en pannenkoeken bende, het was mijn eerste keer dat ik op school was om te helpen en voelde mij verloren in de chaos. Wat nu? “Nou, kijk maar hoor”, riep hij nog na, “er hoeft niks.” Ja… Uiteindelijk heb ik met nog 1 moeder in een uur tijd alles opgeruimd. Wat is het dán lekker om thuis te komen en te roepen; “sjeeeeeeeeeeeeeeeesus, wat was dát voor ongeorganiseerde bende?!” Mijn vader haalde opgelucht adem dat het dus blijkbaar niet aan hem lag en we hebben even lekker ons gal zitten spuwen samen.

Oordelen kan dus ook opluchten. Even binden. In plaats van er een krampachtig: “dit is ook ok, het mag er allemaal zijn” uit te persen en ondertussen geen gehoor te geven aan je gevoel.

Oordelen kan zelfs ook heel goed zijn. Als jij twee keer iets eet waar je ziek van wordt, is het heel handig dat je oordeelt dat dat eten niet goed voor je is en je het niet meer eet.

Oordelen wordt minder handig als je het ten allen tijde, onbewust, doet. Als het je in zijn greep houdt. Het gaat er dus om dat onderscheid te kunnen maken, en op het moment dat het oordelen je in de weg zit, de aandacht en wijsheid te hebben om er uit te stappen en een andere keus te maken.

Ken je de rubriek STOM! In de LINDA.? Daar mag een bekende Nederlander even zijn of haar gal spuwen. Gewoon zeggen wat je stom vindt. Ik vind dat een goede zaak. Dat er af en toe gemopperd mag worden. In plaats van die niet aflatende positief-wat zijn we dankbaar-#lovemylife-happinez-flow gebeuren. Kortom, ik hou van de LINDA. Het gaat nergens over, en juist dat vind ik leuk.

Als ik zelf een rubriek voor STOM! Zou mogen vullen zou die er ongeveer zo uitzien;

Kortom; oordelen mag best. Is soms ook fijn. Maar het voegt lang niet altijd iets toe, en dan handel je vaak onbewust of je doet er anderen pijn mee. Het gaat dus, zoals altijd, om bewuste aandacht en het maken van bewuste keuzes wanneer je wel of niet oordeelt. In je lijf te ervaren wat het met je doet. Of op te merken wat het met anderen doet. En daar dan weer een keuze in maken…

Follow by Email
Instagram